#मास्तरआम्हासमाफकरा #गोविंदाग्रज #रामगणेशगडकरी
गडकरींशी साधलेला संवाद.......
विकास विठोबा वाघमारे
हॅलो नमस्कार, आदरणीय गडकरी मास्तर आहेत का? (मी पटकन बोलून मोकळा झालो.)
कोण गडकरी मास्तर? इथे केव्हा आलेत?
अहो, असं काय करताय? आता तुमच्याकडे येऊन ९६ वर्षे झाली की. २३ जानेवारी १९१९ ला.
काय करत होते, गडकरी मास्तर? म्हणजे कसं आहे की तुम्ही ओळख सांगितली तर लवकर कळेल. (समोरून आवाज आला)
अहो महाराज, मास्तरांचे नाव राम गणेश गडकरी ऊर्फ गोविंदाग्रज ऊर्फ मास्तर. त्यांचा जन्म २४ मे १८८५ साली झाला आणि ते ना महाराष्ट्रातील पुण्यात राहिले होते. कविता बिविता, देशाप्रमाच्या बाता – बिता अन सामाजिक काहीतरी करत होते बघा...! (काहीबाही लपवत तोकडं सांगून टाकलं)
त्यांनी महाराष्ट्र गौरव गीत लिहिलं ना ?
ओह्ह बरोबर तेच मास्तर हवे आहेत. पण एक सांगतो त्या गौरव गीताचं नाव नका काढू परत. (मी रडवेल्या स्वरात बोललो)
का ? जे चांगलं केलं त्याला चांगलं म्हणलं पाहिजे. मराठी साहित्यात केवढी जाण आणली माहितेय का तुला? अरे तुमच्या ४ पिढ्या त्यांच्या साहित्यावर मोठ्या झाल्यात. आजही मंगल देशा, पवित्र देशा, महाराष्ट्र देशा ! प्रणाम घ्यावा माझा हा श्री महाराष्ट्र देशा ! हे गीत अभिमानाने गायलं जातं.
महाराज पण मला माफ करा. हे सर्व तुम्ही मला नका सांगू. कृपया मास्तरांना फोन जोडून द्या तुम्ही फक्त. (मी घाबरत घाबरत थोडा कठोर बोललो.)
हॅलो, मास्तर बोलतोय, बोला. (समोरून रुबाबदार आणि रांगडा आवाज आला)
आदरणीय मास्तर, साष्टांग दंडवत,
मी आज आपल्या पुण्यातील छत्रपती संभाजीराजे उद्यानाजवळ आलो होतो. पण अचानक नजर गेली आणि तुम्ही तिथे नव्हताच खूप मोठा धक्का बसला. १९६२ सालापासून निपचित पण रुबाबदार शैलीत त्या चौथऱ्यावर बसणारे तुम्ही आज इतक्या दशकानंतर अचानक गायब झालात म्हणून थेट तुम्हाला फोन केला.
अरे मी इथेच आहे की, कुणीतरी मला परवा रात्री माझे नातू घ्यायला आले होते. त्यांना माझा राग आला म्हणे. मला त्यांनी तिथून खाली खेचण्याचा प्रयत्न केला. मीही काहीच बोललो नाही आता आपलं काही थोडीच चालतं...?
मास्तर, पण तुम्ही त्या नातवांना काही बोललात का नाहीत? खरं सांगू का, ते नातू तुमच्या जीवावर उठलेत, तुम्ही तुमचं आयुष्य सामाजिक अन वैचारिक लेखनात घालवलं अन ते नातू मोकाट फिरताहेत रात्री अपरात्री. तुम्हालाच नाही अलीकडे अर्ध्या रात्री ते सर्वांना भेटतायत. सावरकर, आगरकर, फुले, शाहू, आंबेडकर, गांधी, नेहरू अजून अनेकांनासुद्धा. काहींना जगलेल्या आयुष्याचा, केलेल्या कार्याचा हिशोब मागतात, काहींना वाईट कार्यासाठी शिव्या देतात, काहींसमोर हुल्लडबाजी करतात, पण हे कधी असे इतके क्रूर झालेले मी पाहिले नव्हते. त्यात मास्तर त्यांची काय चूक हो ? आमची लोकशाही आहे ना, त्यातून निवडून आलेले दगाबाज नेत्यांचे कार्यकर्ते आहेत ते. तुम्ही जे लिहिलं न ते नकोय त्यांना. तुम्ही जगलात ते साधेपण त्यांना पचलं नसेल. पण तुम्ही आता सुखरूप आहात ना? तुम्हाला काही त्रास वगैरे नाही न झाला? त्यांना आम्ही म्हणायचो विचारांचा लढा विचाराने लढा पण असं सांगत असतानाच ते शस्त्रांच्या कारखान्यात कधी गेले याचा पत्ताच नाही लागला.
सर्वांना सांग मी बरा आहे. आणि ते महाराष्ट्र देशा आहे ना ते सुखरूप ठेवा रे बाबांनो. माझा महाराष्ट्र अजूनही तसाच आहेना?
मंगल देशा ! पवित्र देशा ! महाराष्ट्र देशा !
प्रणाम घ्यावा माझा हा श्री महाराष्ट्र देशा !
जरीपटक्यासह भगव्या झेंड्याच्या एकचि देशा !
अंजन कांचन करवंदीच्या काटेरी देशा !
बकुळफुलांच्या प्राजक्ताच्या दळदारी देशा !.......
(या गीताला सूर लावून गाताना मास्तरांच्या दोन्ही डोळ्यांच्या गंगा यमुना दुथडी भरून वाहू लागल्याचं मला समजलं)
✍🏻 *विकास विठोबा वाघमारे*
@ सोलापूर
(संवाद आवडल्यास अवश्य शेअर करा)
◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆
गडकरींशी साधलेला संवाद.......
विकास विठोबा वाघमारे
हॅलो नमस्कार, आदरणीय गडकरी मास्तर आहेत का? (मी पटकन बोलून मोकळा झालो.)
कोण गडकरी मास्तर? इथे केव्हा आलेत?
अहो, असं काय करताय? आता तुमच्याकडे येऊन ९६ वर्षे झाली की. २३ जानेवारी १९१९ ला.
काय करत होते, गडकरी मास्तर? म्हणजे कसं आहे की तुम्ही ओळख सांगितली तर लवकर कळेल. (समोरून आवाज आला)
अहो महाराज, मास्तरांचे नाव राम गणेश गडकरी ऊर्फ गोविंदाग्रज ऊर्फ मास्तर. त्यांचा जन्म २४ मे १८८५ साली झाला आणि ते ना महाराष्ट्रातील पुण्यात राहिले होते. कविता बिविता, देशाप्रमाच्या बाता – बिता अन सामाजिक काहीतरी करत होते बघा...! (काहीबाही लपवत तोकडं सांगून टाकलं)
त्यांनी महाराष्ट्र गौरव गीत लिहिलं ना ?
ओह्ह बरोबर तेच मास्तर हवे आहेत. पण एक सांगतो त्या गौरव गीताचं नाव नका काढू परत. (मी रडवेल्या स्वरात बोललो)
का ? जे चांगलं केलं त्याला चांगलं म्हणलं पाहिजे. मराठी साहित्यात केवढी जाण आणली माहितेय का तुला? अरे तुमच्या ४ पिढ्या त्यांच्या साहित्यावर मोठ्या झाल्यात. आजही मंगल देशा, पवित्र देशा, महाराष्ट्र देशा ! प्रणाम घ्यावा माझा हा श्री महाराष्ट्र देशा ! हे गीत अभिमानाने गायलं जातं.
महाराज पण मला माफ करा. हे सर्व तुम्ही मला नका सांगू. कृपया मास्तरांना फोन जोडून द्या तुम्ही फक्त. (मी घाबरत घाबरत थोडा कठोर बोललो.)
हॅलो, मास्तर बोलतोय, बोला. (समोरून रुबाबदार आणि रांगडा आवाज आला)
आदरणीय मास्तर, साष्टांग दंडवत,
मी आज आपल्या पुण्यातील छत्रपती संभाजीराजे उद्यानाजवळ आलो होतो. पण अचानक नजर गेली आणि तुम्ही तिथे नव्हताच खूप मोठा धक्का बसला. १९६२ सालापासून निपचित पण रुबाबदार शैलीत त्या चौथऱ्यावर बसणारे तुम्ही आज इतक्या दशकानंतर अचानक गायब झालात म्हणून थेट तुम्हाला फोन केला.
अरे मी इथेच आहे की, कुणीतरी मला परवा रात्री माझे नातू घ्यायला आले होते. त्यांना माझा राग आला म्हणे. मला त्यांनी तिथून खाली खेचण्याचा प्रयत्न केला. मीही काहीच बोललो नाही आता आपलं काही थोडीच चालतं...?
मास्तर, पण तुम्ही त्या नातवांना काही बोललात का नाहीत? खरं सांगू का, ते नातू तुमच्या जीवावर उठलेत, तुम्ही तुमचं आयुष्य सामाजिक अन वैचारिक लेखनात घालवलं अन ते नातू मोकाट फिरताहेत रात्री अपरात्री. तुम्हालाच नाही अलीकडे अर्ध्या रात्री ते सर्वांना भेटतायत. सावरकर, आगरकर, फुले, शाहू, आंबेडकर, गांधी, नेहरू अजून अनेकांनासुद्धा. काहींना जगलेल्या आयुष्याचा, केलेल्या कार्याचा हिशोब मागतात, काहींना वाईट कार्यासाठी शिव्या देतात, काहींसमोर हुल्लडबाजी करतात, पण हे कधी असे इतके क्रूर झालेले मी पाहिले नव्हते. त्यात मास्तर त्यांची काय चूक हो ? आमची लोकशाही आहे ना, त्यातून निवडून आलेले दगाबाज नेत्यांचे कार्यकर्ते आहेत ते. तुम्ही जे लिहिलं न ते नकोय त्यांना. तुम्ही जगलात ते साधेपण त्यांना पचलं नसेल. पण तुम्ही आता सुखरूप आहात ना? तुम्हाला काही त्रास वगैरे नाही न झाला? त्यांना आम्ही म्हणायचो विचारांचा लढा विचाराने लढा पण असं सांगत असतानाच ते शस्त्रांच्या कारखान्यात कधी गेले याचा पत्ताच नाही लागला.
सर्वांना सांग मी बरा आहे. आणि ते महाराष्ट्र देशा आहे ना ते सुखरूप ठेवा रे बाबांनो. माझा महाराष्ट्र अजूनही तसाच आहेना?
मंगल देशा ! पवित्र देशा ! महाराष्ट्र देशा !
प्रणाम घ्यावा माझा हा श्री महाराष्ट्र देशा !
जरीपटक्यासह भगव्या झेंड्याच्या एकचि देशा !
अंजन कांचन करवंदीच्या काटेरी देशा !
बकुळफुलांच्या प्राजक्ताच्या दळदारी देशा !.......
(या गीताला सूर लावून गाताना मास्तरांच्या दोन्ही डोळ्यांच्या गंगा यमुना दुथडी भरून वाहू लागल्याचं मला समजलं)
✍🏻 *विकास विठोबा वाघमारे*
@ सोलापूर
(संवाद आवडल्यास अवश्य शेअर करा)
◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा