जेष्ठांच्या पडझड अन जीवघेण्या रंगील्या उन्हातून आषाढी पालवी दिल गार्डन गार्डन करत अलगद शिवारी येते।

पहिल्या वहिल्या आभाळ मोत्यांनी माय बापाचं शिवार फुलारून येऊ लागतं। पाखरांना गायला गळा येतो तर वासरा-कोकरांना रानोमाळ हुंदडायला पाय येतात। लाहीलाही उन्हानं खंगलेल्या घटका मोजणारी म्हातारी माणसं अजून एक साल म्हणून आनंदी होतात। रानोमाळ पाण्याचे पाठ अन कुसळाची पालवी बाळसं धरते तेव्हा खऱ्या अर्थाने जनावरं यथेच्छ चरायला धावतात। लुगड्याचा पदर कंबरेला खवत डोक्याला फाटक्या टावेलाची टापर बांधून चार दोन हाड-कातडं येक झालेल्या जनावरांना घेऊन कुणाची माय माळरान जवळ करत जनावर हिवराला गुतवून बसते।

रोजगार हमीच्या कामानं नालाबल्डिंगी टच्चं भरलेल्या पाहिल्या की हमेशा माय बापाला फोडं आठवून उन्हाळ्याच्या झळा भर आषाढात अंगावर येतात। कुणाचं श्येत नांगरून घ्यायचं तर कुणाचं बळी-पाळी। तर कुणाची ब्याची तयारीच दिवाळीच्या सणापेक्षा जोमदार सुरू होते. पहिल्या पावसानं मनाला भिजवलं, वावार भिजवलं अन त्यातच घराच्या छप्पराच्या चगळातून अलगद आत येणाऱ्या काळसर इटकरी धुराच्या पाण्यानं घराच्या फाटलेल्या रूपाचं दर्शन होतं। कुणी पास झाल्याचं पेढं देतं तर कुणी नापास झालं म्हणून जनावरांचा खांडवा घेऊन माळावर इटी दांडूवर अन गोट्याच्या खेळात धुंद होतो। "काळ्या मातीत मातीत तिफन चालते...." "यावं यावं हो बैलाला.... चल सर्ज्यागी.." अशा गाण्यानं शिवारभार गलगा होतो। माऊली माऊली गजर कानोकानी सुरू होतो तेव्हा इठूवर जीव ओवाळून टाकणारा बा साऱ्या संसारातून पंढरीच्या दिशेनं ओढला जातो। वावर अन मातीला मनसोक्त भिजवत काळी भुईत दडलेल्या जीवाला जीव देणाऱ्या आषाढाला सारं शिवार हिरवाईनं नटून झुलत असतं। गुलाब, मोगऱ्याच्या सुगंधाची जागा शेताभातातल्या मातीच्या गंधानं घ्यायला सुरुवात होते... तेव्हा खरा मन मोराचा पिसारा फुलू लागतो।

विकास विठोबा वाघमारे
सोलापूर
📱 8379977650